Að vera staddur í öðru landi en heimalandinu í þessum Covid-faraldri er í raun ekkert öðruvísi en heima á landinu bláa – ég er orðin sextug, ég er með astma á erfiðu stigi, háþrýsting osf. Svo ég þarf að passa mig hvar sem ég er stödd. Það þýðir samt ekki að ég frekar en allir hinir þurfum að hætta að lifa, ó nei!
Hvenær er ilmur, ilmur eða ólykt?
Þegar ég hugleiddi með og á móti að fara „að heiman“, þá var það ekki bara draumur um hærra hitastig sem heillaði, fleira kom til. Fyrir hálfu ári fór ég á örorku sem í mínu tilviki þýðir að ég get unnið, eitthvað, vinnu við hæfi. Ég var að vinna í verslun, hlutastarf, sem seldi fallegar vörur sem gaman var að selja, einn vöruflokkur var sístækkandi sem hafði slæm áhrif á mína heilsu, astmann, og það er með ólíkindum hvað allir stökkva alltaf í sama bát heima í landinu fagra! Þær voru orðnar nokkrar verslanirnar sem ég var hætt að fara í vegna yfirgnæfandi ilms! Það eru herbergisilmir, ilmkerti, reykelsi, ilmur þetta og ilmur hitt, mikið væri nú gaman að einhver fattaði í þessum búðum að það er alveg út úr kortinu að hafa nokkrar gerðir af ilmkertum logandi á sama tíma!
Svo þægilegt og skemmtilegt afgreiðslustarf varð að víkja, heilsunnar vegna, enda öndunarfæraerfiðleikarnir alltaf að versna sem lýstu sér fyrst í hæsi, mæði svo í stífluðu nefi og stundum endaði það með kvefi sem stundum varð að bronkítis osf. sem var slæmt fyrir mig og atvinnurekandann.
Það var ekkert auðvelt að hætta að vinna og leita að einhverju öðru, því ég er nú fær um ýmislegt og get t.d. skrifað, kennt og hannað (tími saumaskapar og ryks því fylgjandi er samt liðin tíð) og svo datt mér í hug að ég gæti ferðast! Því ekki fer kona á mínum aldri svo glatt að leita sér að vinnu á almennum vinnumarkaði en hvað gerist þá nema heimsfaraldur! Talandi um að leggja stein í götu (miðaldra/aldraðrar??) konu sem er orðin slæm til heilsunnar, gleymdi ég að minnast á gigtina? 😉
Já, krakkar hvað var til ráða?
Skipta um gleraugu og grípa í bjartsýnina ásamt því að kalla til Pollýönnu. Það var amk það sem ég gerði. Naflaskoðun fylgdi í kjölfarið, hvar var líf mitt statt á þessum tímapunkti, ég ein með uppkomnar dætur sem búa annarsstaðar, í leiguhúsnæði í bæ sem ég þekkti engan náið. Ætlaði ég að fara inn í veturinn, ein, innilokuð vegna covid og veðurs (kuldi fer illa í astmann minn) á örorkulífeyrir einum saman eða ætlaði ég að gera eitthvað í málinu!
Ég ákvað að gera eitthvað í málinu
Fyrst var að ákveða hvert ég vildi fara og hvernig ég ætlaði að fara að því, hvert kom fljótlega upp í hugann, Frakkland og það suður Frakkland en hvernig var eitthvað allt annað. Ég ákvað að losa mig við mitt hafurtask og þar sem ég var og er á leigumarkaði þá varð ég að fara í gegnum allt mitt dót, gefa, henda, selja varð niðurstaðan og leiðarljósið við þann niðurskurð var; hvers myndi ég sakna ef kviknaði í öllu sem ég á? Auðvitað var auðveldara að segja það en að framkvæma en smátt og smátt saxaðist á eigurnar og eftir urðu nokkrir kassar með myndaalbúmum, uppáhaldsbækur og ýmislegt smálegt sem ég tengi tilfinningalega við. Undir þetta leigði ég minnstu geymslu sem fékkst og tók svo allt of þungar töskur með mér út.
Og hér er ég og get ekki annað 😊
Ég borga tæplega helmingi lægri leigu hér en á Selfossi þar borgaði ég 155þ fyrir 2 herbergja íbúð en núna í 10 fm minna húsnæði, með húsgögnum, borga ég um 85þ krónur. Að auki er matarkostnaður lægri og hér er virðisauki á matvæli aðeins 5,5%, það munar um minna. Þannig að ég sé fram á að geta haft það bara nokkuð gott, í það minnsta er ég ekki að eyða um efni fram bara með því að vera til eins og reyndin er fyrir einstæða öryrkja á landinu góða.
Að vakna á morgnana og brosa með sjálfri mér er góð tilfinning.
Veðrið er ekki til trafala, alltaf hægt að skreppa út og þar sem ég er í miðbæ þessa sjarmerandi bæjar þá eru bara nokkur skref fyrir mig að sjá eitthvað athyglisvert og fallegt.
Hér eru myndir af mínu nánasta umhverfi, miðbær Pézenas er friðaður og var gerður upp og fékk uppreisn æru upp úr 1965 og hér í bænum er stór kjarni lista og handverksmanna, gallería og lítilla verslana. Vestan við miðbæinn gamla eru svo fjöldinn allur af antík verslunum og flóamörkuðum með mis athyglisvert dótarí, en frábært og gaman að að skoða.
Þessi bær er greinilega algjör perla, hlakka til að sjá og lesa meira. Knús úr Kambó 🙂
Knús til ykkar
Það er svo gaman að fylgjast með þér elsku Ásdís. Það er að sjá það fallega í umhverfinu sem þú hjálpar okkur með bæði með skrifum þínum og myndum
Takk elskuleg
Yndislegt að lesa Ásdís mín. AÁfram þú.
Gaman að fylgjast með blogginu þínu Ásdís mín. Þú ert algjör hetja 💪❤️
Gaman að lesa bloggið þitt Ásdís og þú ert til fyrirmyndar.
Skemmtileg lesning eins og þìn er von og vìsa.
Verður komin i ùtvarpið með Frakklandspistla eins og einhverjir ònefndir eru með frà Spàni àður en þù veist af.
Njòttu helgarinnar mìn kæra.
Flottur penni Ásdís skólasystir, áræðin og dugleg ! Þegar einar dyr lokast opnast aðrar…. “There comes a time when you have to choose ..between turning the page and closing the book !” Er viss um þú valdir rétt, hitinn og fegurðin þarna mun hafa góð áhrif á gigtina og annað. Megi þér farnast vel, hlakka til að fylgjast með þér kæra og takk fyrir að leyfa okkur vera “memm” 😀
þetta er svo spennó svo gaman að lesa þessa upplifin þína í þessum fallega bæ, gangi þér sem allra allra best. Bíð spennt eftir næsta pistli.
Vá þú ert svo kjörkuð Ásdís, og bærinn sem þú valdir vá þvílík dásemd, hlakka til að fylgjast áfram með þér. Bestu kveðjur👌🥰👌
Takk fyrir Ásdís mín að fá að fylgjast með þér. Þetta er greinilega fallegur bær. Áfram þú og líði þér sem allra best.