Loksins kveikt á !
Ég var búin að taka eftir starfsmönnum bæjarins að setja upp jólaskreytingar en hvenær ætluð þeir eiginlega að kveikja? Það gerðist ekki fyrr en aðventan gekk í garð svo það var virkilega hátíðlegt um að litast þegar laugardagurinn 28. nóvember rann upp og höftum létt af borgurum þessa lands að hluta til. Nú mega allar búðir hafa opið sem geta og hafa ekki farið á hausinn, en kreppan í kjölfar Covid-19 er að leika marga grátt sem eru í atvinnurekstri, flestar verslanir voru ekki tilbúnar með vefsíður til að selja en vinsælt hefur orðið það sem menn kalla „click & collect“ að hringja eða senda skilaboð í gegnum facebook og svo færðu afhent gegnum hálfopnaða hurð á versluninni. Svo einhverjir hafa haldið sér gangandi þannig. Það var spenna í mér að fara á markaðinn og kíkja í kringum mig þennan laugardag, ekki voru aðrir básar en matarbásar á götunni og fólk var ósköp rólegt að sjá, var ég sú eina sem hafði beðið með tilhlökkun? Nei, varla, mér fannst létt yfir þó frekar væri kalt og ekki vildi ég þurfa að vera utandyra með bás, engin kaffihús eða veitingastaðir opnir nema það sé hægt að bjóða upp á take away.
Eldraunin!
Það er þetta með brýrnar, að fara ekki yfir þær fyrr en maður kemur að þeim, nokkuð sem ég á erfitt með að venja mig af. Að fara yfir allt í huganum sem gæti gerst og hugsa viðbrögð við öllu mögulegu og reyna að sjá fyrir hið ófyrirséða, þetta er að sjálfsögðu illmögulegt ef ekki ómögulegt. Við sem höfum tamið okkur að of hugsa hverja atburðarrás með löngum fyrirvara teljum okkur trú um að við séum að beita skynsemi, svona vera viðbúin hinu versta en vona hið besta, það er jú skynsamlegt ekki satt? En hvenær fer maður yfir strikið og verður að taugahrúgu sem ekkert aðhefst vegna alls sem gæti farið úrskeiðis? Þegar lífið hefur kýlt þig í kviðinn oftar en þig langar að muna þá verða stundum einfaldir hlutir að flækjum og þannig leið mér um daginn þegar mér fannst vera komin tími á að hitta lækni og fá endurnýjuð lyf sem ég þarf að taka að staðaldri.
Hvar bókar maður tíma?
Fyrst var að finna lækni, heilsugæslu eða sjúkrahús, í litlum bæ var það auðvelt svo ég hélt af stað og ætlaði að bóka tíma bara á staðnum en nei þetta var ekki þannig. Sérhæfing var lykilorðið þetta sjúkrahús var sjúkrahús, ekki hægt að bóka tíma hjá bara venjulegum lækni en daman í afgreiðslunni var indæl og skrifaði fyrir mig nöfn og símanúmer á heilsugæslu sem reyndist vera í ca. 5 mínútna fjarlægð að heiman frá mér, það lofaði góðu. Svo var bara að hringja og bóka tíma, þá vandaðist málið mér flæktist tunga um tönn og var farin að stama og svitna og ekki vildi hún tala ensku við mig, ég fann stressið ná yfirhöndinni og ég skildi ekkert sem hún sagði! Svo ég sagði bless og leið djöfullega að hafa gefist upp, uppgjöf er ein versta tilfinning sem ég veit, að finna sig vanmáttugan í aðstæðum sem fjandakornið ættu ekki að vera flóknar.
Æfa sig, æfa sig
Þá var að safna kjarki í tilraun tvö og það tók nokkra daga. Fyrst var að skrifa niður og æfa sig á því sem ég ætlaði að segja og hugsanleg svör símadömunnar, franskan er nefnilega ekkert grín hjá Frökkum, franskan á ekkert undir hæl að sækja fyrir ágangi enskunnar eins og okkur verður tíðrætt um með íslenskuna. Nei, lærðu frönskuna bara ef þú vilt vera hér!
Ég hringdi aftur og vandaði mig, var búin að peppa mig upp með göngutúr og fá mér góðan tesopa og bakkelsi með og leið bara vel. Og viti menn símadaman var ekkert nema huggulegheitin, ég gat stafað fyrir hana nafnið mitt og fékk tíma, samdægurs! Því hafði ég ekki átt von á, var tímanlega að bóka því ég átti alveg lyf fyrir næstu 3 vikurnar, maður á því frekar að venjast að þurfa bíða heillengi eftir tíma á landinu kalda. Nú var tíminn bókaður en þá skall á eirðarleysi og stressið byrjaði að safnast fyrir í líkamanum, var ég alveg klár með það sem ég þurfti að segja?
Ókey, förum yfir málið, ég var búin að taka til umbúðir af lyfjunum sem mig vantaði svo skrifaði ég lista yfir öll lyfin sem ég tek, skrifaði magn og tíðni skammta skilmerkilega við hvert nafn, á frönsku. Þetta eru astmalyf, blóðþrýstingslyf, sýklalyf, eldri kvenna lyf og kvíðastillandi lyf. Það er jú ástæða fyrir því að ég varð að öryrkja í byrjun ársins, alls 8 mismunandi lyf.
Allt klárt
Ég trítlaði af stað, bjartsýn á eigin getu til að standa mig í nýjum aðstæðum, ég bý að góðri reynslu fyrri ára sem ég sæki styrk til og kann þá list betur en margir að láta eins og ekkert sé á yfirborðinu þó á móti blási. Ég fann innganginn og beið róleg á meðan eldri maður í röðinni á undan mér fékk sína þjónustu, það var komið að mér og ég rétti móttökudömunni evrópska sjúkrakortið svo hún hefði nafnið mitt rétt. „Nei vinan þú átt ekki bókaðan tíma hér í dag! Ertu viss um að það átti að vera í dag?“ „Já, sagði ég klukkan 16.45…..?“ Hún skoðaði næstu daga en ekkert fannst, þarna var ég viss um að ég hefði aldeilis klikkað en fattaði þó að draga upp miða með símanúmerinu sem ég hafði bókað tímann í. „Já, sagði hún og brosti, nei, nei þetta er ekki hér“ svo benti hún og ég skildi ekki neitt! Svo hún stóð upp fór úr glerbúrinu og ég fylgdi henni út, „sjáðu gráa bílinn þarna?“ „Já“, sagði ég, „beygðu þar og þar er inngangurinn“. Ég slakaði á, brosti og þakkaði fyrir mig. Seinna áttaði ég mig á að þetta var inngangurinn fyrir Alzheimerdeild þessa sjúkrahúss sem reyndist vera öldrunarsjúkrastofnun.
Áfram gakk
Áfram hélt ég, næsti inngangur var læstur en tvær konur komu þarna að og þekktu sig greinilega, önnur þeirra hringdi dyrabjöllu og hvítklæddur starfsmaður opnaði gluggalúgu við hurðina, þeim var hleypt inn og ég spurðist fyrir um þennan lækni sem ég átti tíma hjá. „Nei, þetta er sjúkrahús, þessi læknir er ekkert með stofu hér!“. Nú varð ég pirruð og það hljóp í skapið á mér, kom í mig Skebbinn (eftirnafn mömmu var Scheving og hún kunni þá list að vera ákveðin og fá sínu fram, enda hjúkrunarframkvæmdastjóri til margra ára, en ég hef notað þetta orð í minni fjölskyldu við dætur mínar og fyrrverandi maka þegar bretta þurfti upp ermum og hækka jafnvel róminn), ég labbaði frá innganginum sá að klukkan var orðin 16.45 tók upp símann og hringdi í númerið þar sem ég hafði bókað tímann.
Konan í símanum sagði „já, þú átt tíma í dag“. „ En hvar er stofan!?“, sagði ég pirruð og gaf upp heimilisfangið þar sem ég var stödd, eftir smá vesen fram og til baka kom á daginn misskilningurinn………….. Þessi heilsugæsla er rekin á tveim stöðum, í enn minni bæ rétt hjá Pézenas og hér í Pézenas, ég hafði verið bókuð á hina stöðina!!!!!
Ég hafði s.s. ekki skilið símadömuna betur þegar ég bókaði eða ekki gert sjálfa mig betur skiljanlega, símadaman var greinilega öllu vön og hélt ró sinni og tókst að róa mig og gaf mér annan tíma, fyrir hádegi daginn eftir.
En hvar, hvert fer ég?
En hvar var rétti inngangurinn? Ég fór aftur að aðalinnganginum á sjúkrahúsið morguninn eftir, ákveðin að gefast ekki upp, starfsmaðurinn sem kom til dyra var öllu viðmótsþýðari en sá deginum áður og leiðbeindi mér að réttum inngangi. Þar var engin móttaka en allar merkingar bentu til að ég væri á réttum stað, loksins.
Svo kom að mér, þessi læknir talaði enga ensku! Ó gvuð! Og ekki vildi hún meina að ég ætti tíma hjá henni þennan morguninn!! Ég rétti fram evrópska sjúkrakortið svo nafnið flæktist ekki fyrir, já, já hún fann í mig í tölvunni. En minn tími var næsta dag, réttur staður, réttur tími, vitlaus dagsetning! „Hafðu engar áhyggjur, læknirinn sem verður á morgun á vaktinni talar ensku“, við brostum báðar og heim fór ég.
Það hafðist
Loksins, loksins hitti ég lækni og fór yfir mín mál á samblandi ensku og frönsku, hún skrifaði mig skilmerkilega inn í kerfið hjá sér, skrifaði upp öll lyfin, hlustaði mig, mældi blóðþrýstinginn, lét mig stíga á vigtina og skrifaði lyfseðil. Hvatti mig til að koma aftur ef eitthvað væri og ef ég ætlaði að búa hérna eitthvað áfram væri sniðugt fyrir mig að finna mér lungnalækni. Sem sagt mjög góð heimsókn, og þá var að halda í apótekið og leysa út lyfin. Spennan yfir þessu ævintýri var að hjaðna fann ég svo ég ákvað að fara bara heim og leggja mig, það er best við spennufalli.
Jóla, jóla 😊
Ég fann risastóra garðyrkjuverslun svona blómaval þeirra hérna, og þar var margt spennandi að sjá en engin afskorin blóm sem ég var svekkt yfir. Myndirnar tala sínu máli, ekki fór ég tómhent heim, pottaplanta og rauðar pottahlífar ásamt hvítum einhyrning sem ég fann í jólaskrautinu þó ekki sjái ég samhengið þar á milli😊en sætur er hann. Neðst í þessum pistli eru allar myndirnar sem ég tók í þessari flottu garðyrkjustöð/verslu, ef maður ætti nú garð!
Ég dáist að hugrekki þínu og kjarki kæra Ásdís- Bon courage!!
franskan er jú ekkert grín! Finnst svo gaman að lesa pistlana þína og fylgjast með þér á nýjum slóðum. Hlakka til að lesa næsta pistil og vonandi verður hann bráðlega!
🙂
Þú ert nú aldeilis ágæt og skemmtileg skrifin þín. Og ég get ekki annað en dáðst að þessum flottu og fjölbreyttu verslunum í ekki stærri bæ. Takk fyrir að fá að fylgjast með og ég hlakka til næsta pistils. Knús til France 😊
🙂
Duglega Ásdís mín sem aldrei gefst upp 😀 Flottur pistill og frábært að fylgjast með þér. Gangi þér allt í haginn mín kæra
takk, takk 🙂
Mér finnst þú ótrúlega huguð kæra skólasystir 😀 Ég skrapp til Frakklands fyrir Covid ( nú verður þetta svona næstu árin, fyrir og eftir Covid 😛 ) en jæja fór út að borða og öll pöntun mín fór úrskeiðis; Ég pantaði fillet sem mér bara fannst eiga að vera eitthvað nautafillet en það var fiskiflak 😀 😀 en eftirrétturinn myndi ekki klikka svo ég pantaði ; fromage og hélt það væri nú svona eins og ég geri á jólunum frómas eins og ég kalla rjómadesert sem ég bý til 😀 ! Neinei þetta voru ostar 😛 😛 Ég veit ekki hvernig ég gat klúðrað þessu en ekki var hægt að fá matseðil nema á frönsku hahahaha!!
Þú ert bara ótrúlegur heimsborgari á besta aldrei inn í miðjum eða vonandi langt gengnum heimsfaraldri það er sko ekki sama og ef lífið væri “fyrir Covid” ! Gaman að fylgjast með og góðar kveðjur yfir til Frakklands frá Spánarlandi X
Hlakka alltaf til að lesa pistlana þína, og kjarkurinn hjá þér kona. Dáist ótrúlega af þér, bestu kveðjur frá landinu ískalda þessa dagana.
Haha alveg kostulegt!
Ég er nú bara með þér í þessu, því skrifin þín eru svo myndræn og læsileg. Takk Ásdís mín og takk fyrir að deila og tjá þig. Aðventukveðjur til þín.
Takk kæra Gústa og Aðventukveðja til þin og þinna