Suður Frakkland er fyrir mér eitthvað sem sumir draumar mínir snúast um, þar er stórfenglegt landslag, maturinn æði, vínið frábært, menningin, tískan, stjörnurnar og mannkynssagan við hvert fótmál. Frönskuna hef ég ekki masterað ennþá, maður verður að eiga eitthvað eftir ekki satt. Draumur minn er að þegar ég finn minn helga stein að setjast á þá verði hann þar á því landssvæði og þá kannski næ ég öllu þessu allabaddarí fransí tungumáli.
Nafnið
Árið 1887 kom út bókin “Cote d´Azur” eftir Stephen Liégeard lögfræðing með meiru og var ferðalýsing hans um þetta svæði, nafnið varð strax vinsælt meðal almennings og festist, á íslensku heitir ströndin bláa ströndin þó Rivíeran sé það nafn sem kveikir nú á perunni hjá flestum.
Fyrsta ferðin til Nice
Fyrsta skiptið sem ég kom þangað var ég 19 ára í fyrsta skipti í útlöndum og ein á ferð, ég flaug frá London til Nice og þegar gengið var niður landganginn í hita sem ég hafði aldrei upplifað áður greip mig tilfinning sem er enn minnisstæð, að ég væri að labba inn í bíómynd og að nú færi ævintýri í hönd. Og það var sannkallað ævintýri hjá mér næstu vikurnar í frönskuskóla en kannski til frásagnar síðar. Mín fyrsta uplifun af Frönsku Rivíerunni fer saman við fyrstu upplifun all flestra þegar þangað er komið í fyrsta sinn, því til vitnis eru fjöldi frásagna og ferðasagna liðinna alda.
Nice er stórborg á okkar mælikvarða og íbúafjöldinn meiri en allir Íslendingar! Þar er að finna þriðja stærsta flugvöll Frakklands, flugvellirnir við París, Paris Charles de Gaulle og Paris Orly eru stærri og fjölfarnari. Franska Rivíeran er talin vera á landssvæðinu frá borgunum Toulon eða Cassis í vestri að Ítölsku Rivíerunni í austri.
Kvikmyndin
Fyrst ég minntist á upplifun mina sem bíómynd þá er vert að minnast á eina gamla klassík sem ég er hrifin af og er ein af fjölmörgum bíómyndum sem gerist á Frönsku Rivierunni, það er Alfred Hitchcock myndin Að grípa þjóf / To catch a thief frá 1955 sem skartar þeim Gary Grant og Grace Kelly í aðalhlutverkum. Alveg dásemdarperla, Grace Kelly var ekki bara kvikmyndastjarna heldur giftist hún furstanum af Monakó sem er sjálfstætt ríki í seilingsfjarlægð frá Nice og á skilið sér post. En hún varð líka tísku icon eða tískufyrirmynd og er það enn þann dag í dag. Hermes taskan Kelly bag sem nefnd er í höfuðið á henni er ein frægasta söluvara þessa fræga franska lúxusvörumerkis. Það er reyndar ekki fyrir hvern sem er að eignast slíka tösku, burt séð frá kostnaði sem hleypur á milljónum þá er það lítið framleitt af henni að hún er sjaldnast seld til annarra en frægra og ríkra.
Silkislæður a la Grace Kelly Grace Kelly
Annað er með silkislæðurnar sem hún notaði mikið og gerði frægar, þær kosta nú bara frá nokkrum tugum þúsunda…. Hún skartaði þeim við öll tækifæri, og rétt eins og hún fékk tösku nefnda eftir sér þá er til Grace Kelly aðferð við að nota silkislæðu sem Hermes fyrirtækið gaf út teikningar af í bæklingi, sjá teikninguna að neðan. Hún meira að segja notaði eina slíka sem fatla þegar hún var í gifsi eftir handleggsbrot!
Black Sand silkislæðurnar sem eru nú í boði eru allar 90 cm ferningar, rétt eins og Hermes Grace Kelly slæður og einnig ofnar eins eða úr 100% silki og vefnaðurinn nefnist twill, sem sagt “silk twill scarf a la Hermes”.
Listamenn og Rivíeran
Fjöldinn allur af heimsþekktum listamönnun og rithöfundum hafa dvalið á þessu landsvæði í lengri eða skemmri tíma og skyldi engan undra sem þangað kemur. Blái litur Miðjaðrahafsins og himinsins er einhvern veginn öðruvísi en t.d. hér heima á norðurslóðum, listamenn á borð við Matisse, Picasso, Claude Monet og Cezanne og rithöfundar eins og Somerset Maugham, Scott Fitzgerald, til að nefna örfáa hafa markað sín spor í listinni á þessum slóðum, allir að sækja í hina einstöku birtu, liti og andrúmsloft. Ég set hér link á skemmtilegan lista yfir 10 bækur sem gerast á Rivíerunni hér
Síðast þegar fór ég til Nice var að sumarlagi og hitinn var helst til mikill, svo safnarölt var kærkomið en á þessum slóðum eru frábær listasöfn þó ég nefni aðeins tvö í þesum pistil.
Nútímalistasafnið MAMAC er á góðum stað miðsvæðis og er byggingin ein og sér listaverk út af fyrir sig og tilvalið að heimsækja og fara upp á þakið þar sem stórkostlegt útsýni blasir við yfir borgina og aðrar fallegar byggingar í næsta nágrenni.
Niki de Saint Phalle
Þar heillaði mig listakona sem ég þekkti lítt fyrir. Niki de Saint Phalle (1930 – 2002) var sjálfmenntuð í listinni og tókst að skapa sér nafn í listaheimi sem enn var karllægur, ég las grein um hana þar sem talað var um að “girl power” hafi verið hún í reynd löngu áður en það hugtak var almennt notað. Hennar frægð var mest á sjöunda áratugnum þegar hún bókstaflega skaut á málverkin sín, en hún hafði falið fulla poka af málingu á lykilsöðum á baki verkanna og þegar hún skaut þá lak málningin á verkið. Þessi fyrrum ljósmyndafyrirsæta er einnig þekkt fyrir skúlptúra af íturvöxnum konum Nanas, þeirra frægust er Venus (1964) sem er ekki eins en stór eða mikil og aðrar Nanas (orðið þýðir lauslega ung stúlka) en ég fann hrifninguna og skil vel, það er eitthvað óráðið og heillandi í senn við hana Venus.
Henri Matisse
Henri Matisse var einn af þeim stóru í myndlist tuttugustu aldarinnar og af mörgum talinn mesti litasnillingurinn sem uppi hefur verið, ég er mjög hrifin af einmitt litanotkun hans, einföldum flæðandi formum og hvernig hann hélt áfram að reyna sig og gera tilraunir í myndlistinni og einnig í höggmyndagerð, allt sitt líf. Hann var uppi á árunum 1869-1954 og bjó á Frönsku Rivíerunni mestan part lífs síns, en verk hans er að finna á öllum helstu listasöfnum heims. Nice opnaði safn í hans nafni 1963 en Matisse ánafnaði borginni stóran hluta verka sinna við andlátð og þetta safn er gaman að heimsækja. Safnið stendur hátt í garði við Cimiez klaustrið, þar sem er að finna yndislegan garð sem Matisse naut að ganga um í lifanda lífi og þar eru einnig fornminjar frá tímum Rómverja, sem sagt alveg ferðarinnar virði að skoða þetta umhverfi allt auk safnsins.
Matisse safnið í Nice Dansinn (1910) Luxe, calme et volupté (1904) Fallegi garðurinn í Cimies Rómverskar rústir Brúðkaupsmyndataka í fallega garðinum í Cimiens Útsýnið frá Cimies garðinum Sannkallaður þjóðardrykkur er Rosé Höfundur í 35° hita í Rómverskum rústunum
Ekki frá því að mig langi bara að bóka miða beint til Nice núna!
Fróðleg og skemmtileg lesning, gaman væri að koma á þessar slóðir.