Það er jafn fjölbreytt veðrið hér eins og heima, skiptast á skin og skúrir og ósköp heimilislegt fyrir Eyjastelpuna hvað hér er vindasamt! En til allrar hamingju er hitstigið öllu hærra.
Riddaramennskan ekki alveg dauð
Ég kom hingað að kvöldi, í myrkri og til að auðvelda mér lífið tók ég leigubíl frá lestarstöðinni í Béziers sem er mun stærri bær í nágrenninu, frekar en að taka strætó. Lestarstöðin er gömul og auðvitað þurfti ég að fara upp tröppur! En það fór ekki á milli mála að ég réð engan veginn ein við 3 stórar töskur og bakboka svona í einni ferð amk. Það voru ekki margir sem fóru út á sama stað og fólk flýtti sér framhjá, eðlilega, allir að koma sér á sinn leiðarenda. En að kom maður, kátur og hress og anganinn benti til að hann hafði fengið sér sopa eða tvo, það var ungur drengur með honum, fallegur ca. 4 ára og þeir sammæltust um að hjálpa madam. Eitthvað fannst honum töskurnar þungar enda ekkert skrítið þær voru þungar! En hann gafst ekki upp og að kom ung kona á þrítugsaldri og vildi endilega hjálpa þessu þríeyki og við það hlóp til ungur maður sem sjálfsagt gat ekki bara horft aðgerðarlaus á kvenmanninn rétta hjálarhönd, karlmennskan er ekki alveg dauð! Upp komust töskurnar og í leigubíll og af stað til nýrra heimkynna, Pézenas.
Þröngar götur
Íbúðin er í elsta bæjarhlutanum og hér eru elstu húsin amk. frá fjórtándu öld, göturnar eru þröngar og nánast hægt að snertast milli húsa. Ekki er allsstaðar ökufært en leigubílstjórinn var með réttu græjuna í bílnum og …… komst samt ekki alla leið! Hann lagði bílnum eftir nokkrar tilraunir við þröngar göturnar, sagði mér að bíða og fór af stað út í myrkrið með símann að vopni til að finna húsið. Hann kom til baka sigri hrósandi og við löbbuðum með mitt hafurtask að húsinu og þegar ég hafði gert upp við hann og reyndi inngöngu þá var þetta vitlaus gata! En indæl kona kom til dyra og fannst lítið mál að labba með mér fyrir hornið á réttan stað, þar sem ég á heima næstu mánuði.
Gamla gatan mín
Þar sem ég bý nú, í ný uppgerðri 50 fm íbúð á annarri hæð, hefur verið búið öldum saman, gatan mín og gatan sem við leigubílstjórinn römbuðum á fyrst, eru elstu göturnar í þessum miðbæjarkjarna, þær tilheyra Ghettóinu sem var hverfi gyðinga sem hingað komu í lok þrettándu aldar frá Spáni, Ítalíu og Portugal. Þeir versluðu með klæði og nautgripi en voru gerðir brottrækir 1394 úr konungsríkinu Frakkland.
Héraðshöfðingjar og hirðin
Nokkrum öldum seinna rann upp blómaskeið Pézenas þegar hingað streymdu stórmenni og það er á þeim tíma, á sextándu öldinni, sem flestar byggingarnar í miðbænum voru byggðar. Þetta blómaskeið hófst með tilkomu prinsins af Conti sem var sendur hingað þar sem hann var talinn óalandi við hirðina í Versölum. Hann átti sér fylgjendur og um tíma var svæðið kallað litlu Versalir. Með honum komu líka listamenn á borð við Moliére (leikskáldið) sem bærinn flaggar mikið þó búseta hans hér sé ekki talin hafa verið nema nokkur ár. Í kjölfarið og næstu aldir 17 og 18 var mikið byggt og hér var miðja stjórnsýslu héraðsins.
Nútíminn
Í dag eru íbúar um 9 þúsund og bærinn þekktur fyrir laugardagsmarkaðinn og fjölda lista og handverksmanna sem eru einmitt allt í kringum mig hér í hjarta miðbæjarins. Þannig að af nógu er að taka við að skoða og upplifa og skrifa um hér á næstu vikum.
Fróðlegur og skemmtilegur pistill. Gaman væri að koma í heimsókn á þessar slóðir þegar veröldin verður komin á rétt ról aftur. Gangi þér allt sem best 🙂
Dàsamlega fallegur bær Àsdìs mìn en hvar er fòlkið??
Eru allir innandyra ùt af covid??
Njòttu. Verður kominn à markaðinn að selja àður en þù veist af.Eitthvað hlýtur að hafa verið i þessum 80 kìlòa töskum.
KvHelga
Gaman að fylgjast með, er viss um að þú eigir eftir að blómstra þarna 🤗
Gaman að fylgjast með þér á nýjum og spennandi slóðum. Gangi þér vel. 🥐🍷🍷🍷🍷